تبادل لینک هوشمند با وجود آنکه ژابی آلونسو در انتهای مهلت نقل و انتقالات، رئال را ترک کرد، باشگاه تصمیم گرفت جایگزینی برای او به خدمت نگیرد. این مساله، مشکلی به نظر نمی آمد تا اینکه سامی خدیرا در اواسط این هفته دچار مصدومیت شده و شش تا 8 هفته دور از میادین خواهد بود.
اگر به نیمکت مادرید بنگرید، بازیکنان چندانی برای پرکردن خلا خط میانی وجود ندارند. کارلو آنچلوتی در مقابل سوسیه داد، همچنان به سیستم 3-3-4 اعتماد کرد و با این که تا 25 دقیقه کارا هم بود، در بازی های بزرگ چنین امکانی وجود نخواهد داشت. نظر به این موضوع، در این یادداشت، چند گزینه برای استفاده بهینه مرد ایتالیایی از بازیکنان و بازگشت به به روزهای اوج، ارائه می شود. مسلما بدون 3-3-4 هم می توان موفق بود و این گزینه ها این مساله را اثبات می کنند:
سیستم 2-4-4
شاید در درخشان ترین بازی رئال در فصل گذشته، لوس بلانکوس ها توانستند بایرن را در آلیانس آره نا نابود کنند. بازی برگشت نیمه نهایی لیگ قهرمانان فصل گذشته با نتیجه فوق العاده 4 بر صفر به پایان رسید و مشکلات خط دفاعی آلمانی ها بدون شک یکی از مسببین این نتیجه بود. با این حال، اگر بیشتر به این مسابقه تمرکز کنیم، موضوع جالب تری می بینیم.
تیم هنگام حمله، آرایش 3-3-4 داشت و ژابی آلونسو برای کمک به خط دفاعی، عقب تر می ماند. همچنین، دی ماریا و مودریچ موقعیت درخشش و شکوفایی BBC را فراهم می کردند. از سوی دیگر، اگر به شیوه دفاعی آنها توجه کنیم، هنگام از دست دادن توپ، آرایش تیم به 2-4-4 تغییر می کرد. این تغییر باعث کمک بیشتر به آلونسو در مرکز می شد، دی ماریا سمت چپ و بیل هم سمت راست را پوشش می دادند.
این بازی همچنین به خاطر فدارکاری هایی که بازیکنان فاز حمله انجام دادند، هم قابل توجه است. چنین موضوعی ثابت می کند که اگر تیم به عنوان یک واحد عمل کند، خواهد درخشید. در فینال کوپا دل ری مقابل بارسلونا هم همین مساله مشاهده شد؛ جایی که همه باهم دفاع می کردند و خطوط تیمی نزدیک به هم بودند. این سیستم باعث می شود رونالدو به جای کناره ها، مجبور شود متمایل به مرکز بازی کند. علاوه بر این، بیل هم باید عقب تر بیاید و بیشتر یک هافبک راست باشد.
آرایش ایده آل برای این سیستم با لحاظ مصدومیت ها، این گونه خواهد بود:
سیستم 1-3-2-4
این سیستم یکی از متدوال ترین آرایشات در دوره مورینیو بود. چنین آرایشی خلاقیت بیشتری برای خط حمله، قدرت افزون تری برای خط میانی و آزادی عمل بالاتری برای وینگرها فراهم می کند. آنچلوتی تصمیم گرفته بود سیستم 3-3-4 را حفظ کرده و به جای رودریگز از خدیرا بهره ببرد، ولی هزینه بالای خرید جوان کلمبیایی، سرمربی سابق میلان و چلسی را وادار به باز کردن جا برایش می کند و این بهترین سیستم برای اوست.
هیچ کس نمی تواند کارهایی که دی ماریا برای رئال می کرد، تکرار کند، ولی برای انجام فوتبالی دلپذیر، همچنان استعدادهای شگرفی در بین بازیکنان وجود دارد. کارلتو همیشه از بازیکنان می خواهد تعادل بین خط دفاع و حمله را حفظ کنند. مودریچ و کروس بیشتر از سایرین به عقب تر بازی کردن، عادت دارند که سبب می شود هامس گزینه ایده آل پیرمرد ایتالیایی برای وظایف تهاجمی باشد.
چنین سیستمی باعث می شود لوکا و تونی کمتر به چشم بیایند، اما ستاره سابق موناکو فرصت درخشش و گلزنی افزون تری خواهد یافت. رونالدو و بیل هم نیاز چندانی به عقب آمدن نخواهند داشت و در نتیجه می توانند پتانسیل بالای گلزنی و گلسازی شان را به رخ بکشند. با این حال، بیان این نکته هم ضروری است که مهاجم تیم در برخی بازی ها، تک و تنها رها خواهد شد، ولی با وجود این، یکی دیگر از گزینه های روی میز آنچلوتی، همین سیستم است.
سیستم ایده آل برای این آرایش با لحاظ مصدومیت ها، به شرح زیر است:
نظرات شما عزیزان:
.gif){kind=small}